Ο υπογοναδισμός είναι συνήθως αποτέλεσμα νόσου των όρχεων, ο φερόμενος ως πρωτοπαθής ή υπεργοναδοτροφικός υπογοναδισμός ή νόσου της υπόφυσης ή του υποθαλάμου, οπότε αναφερόμαστε σε δευτεροπαθή ή υπογοναδοτροφικό υπογοναδισμό. Σπάνια, οφείλεται σε αδυναμία των ιστών να απαντήσουν στη δράση της τεστοστερόνης (διαταραχή στο επίπεδο του ανδρογονικού υποδοχέα).

Η διάκριση ανάμεσα στον πρωτοπαθή και δευτεροπαθή υπογοναδισμό γίνεται με τον προσδιορισμό των γοναδοτροπινών στο αίμα. Οι ασθενείς με πρωτοπαθή υπογοναδισμό έχουν αυξημένα επίπεδα γοναδοτροπινών ενώ, αντίθετα, στον δευτεροπαθή υπογοναδισμό τα επίπεδα των γοναδοτροπινών είναι φυσιολογικά ή ελαττωμένα.

Ο υπογοναδισμός με όψιμη έναρξη (late-onset hypogonadism, LOΗ) ορίζεται ως κλινικό και βιοχημικό σύνδρομο που συνδέεται με την αύξηση της ηλικίας και χαρακτηρίζεται από τυπικά συμπτώματα και έλλειψη των επιπέδων τεστοστερόνης στον ορό. Υπάρχει πιθανότητα να έχει ως αποτέλεσμα επιβλαβή επίδραση στην ποιότητα ζωής και να επηρεάσει δυσμενώς τη λειτουργία πολλαπλών οργανικών συστημάτων.